พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ทรงเป็นพระราชโอรสในสมเด็จเจ้าฟ้ามหิดลอดุลยเดช กรมหลวงสงขลานครินทร์ และหม่อมสังวาลย์ ทรงเสด็จพระราชสมภพ เมื่อวันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2470 ณ โรงพยาบาลเมานท์ออเบอร์น (MOUNT AUBURN) รัฐแมสซาชูเซตส์ (MASSACHUSETTS) ประเทศสหรัฐอเมริกา โดยตลอดรัชสมัยการครองราชย์ของพระองค์ท่านทรงขจัดทุกข์ยากให้กับพสกนิกรทั่วประเทศ ยังความผาสุกมาสู่ประชาชน รวมถึงช่วยยกฐานะความเป็นอยู่ของราษฏรตามแนวของเศรษฐกิจพอเพียงและทฤษฏีใหม่ที่เน้นการให้ประชาชนใช้ชีวิตอยู่อย่างพอเพียง เรียบง่าย โดยพระองค์ท่านได้พระราชโครงการที่เป็นประโยชน์ต่อปวงประชาชนและการพัฒนาประเทศมากกว่า2,000 โครงการ ครอบคลุมทุกด้านในการพัฒนาประเทศไม่ว่าจะเป็นการแพทย์สาธารณสุข การเกษตร การชลประทาน การพัฒนาที่ดิน การศึกษา การพระศาสนา การสังคมวัฒนธรรม การคมนาคมหรือเศรษฐกิจ และอีกหนึ่งรูปแบบของโครงการส่วนพระองค์ที่ปวงชนชาวไทยล้วนรู้จักกันดีก็คือ “โครงการหลวง” นั่นเอง
โดยโครงการหลวงนั้น เป็นโครงการที่เกิดขึ้นจากการที่พระองค์ท่านได้ทรงตระหนักถึงความยากลำบากจากความยากจนของชาวเขาบนดอยสูงที่ยึดการปลูกฝิ่นและทำไร่เลื่อนลอยเป็นอาชีพ รวมถึงมองว่าการค้าฝิ่นเป็นการประกอบสัมมาชีพที่ผิดกฎหมายและก่อให้เกิดผลเสียกับประเทศชาติในภายภาคหน้า จึงได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าจัดตั้งโครงการหลวงขึ้นเมื่อปีพ.ศ. 2512 โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อช่วยเหลือชาวเขาบนดอยสูงให้มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น ด้วยการให้พระราชทานพันธุ์พืชและแนวทางในการเพาะปลูกเพื่อสร้างรายได้ พร้อมกับยกระดับชาวเขาจากเดิมที่ทำไร่เลื่อนลอยจนก่อให้เกิดปัญหาการรุกล้ำแผ้วถางป้าให้กลายเป็นเกษตรกรชาวเขาที่มีหน้าที่สำคัญทางด้านการปกป้องผืนป่า ช่วยรักษาดิน แม่น้ำ ลำธารและทรัพยากรธรรมชาติ รวมถึงกำจัดการปลูกฝิ่นเพื่อแก้ไขปัญหาทางด้านยาเสพติดให้หมดไปจากแผ่นดินไทย
ส่วนหน้าที่สำคัญอีกหนึ่งประการของโครงการหลวง ก็คือหน้าที่ในการเป็นศูนย์แห่งการเรียนรู้พร้อมกับการศึกษาธรรมชาติ และวิถีชีวิตของชาวเขาบนดอยสูง ด้วยพระราชปณิธานของพระองค์ที่ต้องการให้ประชาชนทุกคนรวมถึงผู้ที่สนใจสามารถนำแนวความคิดของพระองค์ไปปรับใช้เป็นของตัวเอง จึงได้ทำการเปิดศูนย์พัฒนาและสถานีวิจัยโครงการหลวงให้เข้าเยี่ยมชมเพื่อเรียนรู้แนวทางในการวิจัย ทดลอง และพัฒนาการส่งเสริมการเกษตรที่สูง รวมถึงการค้นคว้าวิจัยพืชพรรณที่เหมาะสมกับการเพาะปลูกในพื้นที่ รวมถึงศึกษาถึงวิถีชีวิตของชนเผ่าต่าง ๆ ที่ได้มีการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมดั้งเดิมและการเกษตรวิถีใหม่ที่สามารถสร้างรายได้ให้แก่ครอบครัว แนวทางในการอนุรักษ์ธรรมชาติที่สวยงามทั้งต้นไม้ป่าต้นน้ำลำธารที่ยังคงความสวยงามรวมถึงผืนป่าที่ได้รับการฟื้นฟูจนกลับมาอุดมสมบูรณ์ ไม่ใช่ป่าที่เสื่อมโทรม รวมถึงยังได้ชมธรรมชาติที่สวยงามพร้อมกับแปลงปลูกพืชผักเมืองหนาวและดอกไม้ที่สวยงามหลายสายพันธ์
